Kanı Bozulmuş Şiiri - Kasım Kobakçı

Ne oldu ey güzel diyar, kesmelik,
Havası, toprağı, suyu bozulmuş,
Sende kalan son umutlar, tükenik,
O eski düzenin, huyu bozulmuş.
*
Kurumuş pınarı, akmaz deresi,
Kuşların duyulmaz artık, gür sesi,
Diken kaplamış, her yanı yöresi,
Dağların o yeşil tülü bozulmuş.
*
Komşular birbirini tanımaz,
Kardeşin derdiyle, kimse yanmaz,
Eski dost meclisi, artık anılmaz,
İnsanlık dediğin ulus bozulmuş.
*
Yüksek binaları, dikmişler düze,
Betonlar gölgedir, o yeşil öze,
İhtiyaç ta kalmamış, tatlı söze,
Köylerin imarlı yolu bozulmuş.
*
Herkes, kendi çıkar derdine düşer,
Zengin olan, garibanı tez şişler,
Bu adaletsizlik, haddini aşar,
Vicdanın tartısı, kolu bozulmuş.
*
Ormanda gizlice, ağaç kesilir,
Kötü niyetliler, orda beslenir,
Masumun hakkına, hile katılır,
Helal kazancın da, dölü bozulmuş.
*
Atadan yadigar, kalmamış eser,
Yabancı rüzgarlar, her yandan eser,
Bu gidiş, yüreği derinden keser,
O köklü kültürün, kanı bozulmuş.