Kandırışına Üzüldüm Şiiri - Sefil Dostum

Dostum diye canana sarıldım
Ondan gelen her söze inandım
Beni seven biri diye sandım
Acısını çeken yine çileli oldum

Beni kandırışına çok üzüldüm
Dostu benden daha üstün saydım
Yargıcım süçluyum onu sevdim
İstersen ger kollarım çarmıha

Bundan sonra dost özgürce yaşa
Gelirsem sana dönüp de bakma
Suskun karşında süzülen göz yaşlaeıma
Can evinden vurduğun kalbimi acıtma

Dost demiyor bir hakikatli söz
İçimde yanıyor tütmüyor da köz
Gözlerden okunuyor hecesi bir hoş
Yar içinde sızlıyor sızısı o dost

Dost derim düştü içime ilham
Sefil dostum zaman gelir de gidersen
Dökmeyesin gözlerinden yaşların ibadet ise
Mahşerde buluşalım yarim dileyim murat