Kandırılmış Çocuğum Şiiri - Ozan Efe

kandırılmış çocuğum
yazgımda kara düne
sayamadı boncuğum
ne gerek var ödüne

çay başında oturmuş
söğüt daldan batırmış
karda burun katırmış
örklenmiş ip güdüne

yusyuvarlak başında
dibek dövmüş taşında
saklın zikrin yaşında
ses versen düdüğüne

örümcekler bağlamış
bürümcükle ağlamış
yürekçiğin dağlamış
yine ditmiş düğüne

torun torba edinmiş
yolunda hızı dinmiş
ozan efem dedenmiş
yan(a) madım öldüğüne

140112çiğdem