Kanayan Ülkeme Mektuplar-1

Kanayan Ülkeme Mektuplar-1

Güzel annem,
Burada geçirdiğim ilk günüm. “İnsanoğlu kuş misali” dedikleri ne kadar doğruymuş. Oysa daha dün dizlerinin dibinde otururken zamanın hiç geçmemesini böylece durmasını diliyordum tanrıdan.
Kuş deyince aklıma geldi. Dünyanın en güzel duygusu olsa gerek kuş misali uçabilmek. Belki kanatlarım yok benim ama dün uçağa ilk defa bindiğimde bu duyguyu tattım birkaç saatliğine de olsa. Haylaz bir çocuğun duvara çizdiği resim gibi görünüyordu yeryüzü binlerce metre yukarıdan.
Yolumuza otobüsle devam ettik uçaktan sonra. Otobüs yolculukları hep öğrencilik yıllarımı hatırlatır bana. En sevdiğim şiirler hep o otobüs yolculukları üzerine yazılmıştır. Ama keder verir insana daha önce hiç gitmediğin ve hiç kimsenin gitmek istemediği bir yere gidiyorsan. Yollar her zaman kavuşmalara uzanmıyor ne yazık ki anne.
Buradaki yollar bizim oradakilere hiç benzemiyor. Yol kenarlarında görmeye alıştığım onca şey bile o kadar farklı ki. Sanki gökten taş yağmış bütün tarlalarına uçsuz bucaksız Mezopotamya’nın. Dalıp gitmişim bakarken o düzlüğün sonsuzluğa uzanışına.
Uyandığımda o düzlük yerini dağların sonsuzluğa uzanışına bırakmıştı. Sonsuzluk kavramı gerçekten ne kadar değişken anne. Bazen sürüp gideceğini sanıyor insan bazı şeylerin. Oysa her şeyin bir sonu var. Acılarımızın da, mutluluklarımızın da...
Sanırım senin içinde en az benim için olduğu kadar zor olacak bu ayrılık. Malum, geldiğim yer adını bile duymak tedirgin etmeye yetiyor insanı. Ama senin için çok daha farklı olmalı. Nasıl bir duygudur ki etinden yüreğinden bir parçanın çok uzaklarda soğuk bir namlunun yalnızlığında sabahlaması. Büyük fedakarlıklarla büyüttüğün, hastalandığında sabahlara kadar başından ayrılamadığın oğlunu ölesiye merak etmek, sesini duyabilmek için bütün gün telefonun başında yüreği avucunda çırpınarak beklemesi nasıl bir duygu acaba anne...
Sana ne kadar ben iyiyim, beni merak etme desem de biliyorum ki sen yine yüreğin avucunda bekleyeceksin bütün gün telefonun başında. Endişe etme gün gelecek baharda gelmiş olacak memleketime.Ve bu dağlara da bir gün mutlaka bahar gelecek anne. O zaman dönmüş olacağım belki yorgun dizlerinin dibine...

Oğlun