Kanayan Şafak Şiiri - Dursun Özden 3

kanayan şafak

düşmana inat, karanlığın kalbi, o kara kaplı kitap
bu aşk yangın külü-kor, yanlış hesap-eşekli kasap
yitik zaman ışığı söndü, yanık türküler, kan dondu
hasan dağı burcunda, öte yaka ucunda-gün döndü

kınalı akkaya kanadı, bir ana çığlığı yankılandı
ah!.. geride sancak alı ve yas ezgisi, ağıt kaldı
sürmeli-gönlü güvercinli, güzelyurtlu sarıca kız
kızlar manastırı avize, kınalı meryem, yitik azize

beyaz atlar yurdu, üzüm şırası kurdu-kutsal su ayazma
göç zamanı, bu çığlığı unutma, acıyı asla aklına yazma

ey! çürük, çim yeşili gözlü cadı-sensiz yemin-tövbesi
sen beni öpmeden gitme, yitik alın yazım, unutur bizi
kart-postallı ayak gizi, yanar sevi-kanar mor dudak izi
kar ile kor öyküsü, her on yılda bir uğursuz, ayın 12’si

keçikalesi-zengen-beş tepeli derviş otağı bitti, o yoktu
öptü sözüm kırık sazı, gözüm ayazı, gölyazı tuzu koktu
telli-allı turnalar zamanı meke yandı, konya azabı çoktu
anadolu ekini bereketli, ahi evran sofrasında açlar toktu

yaşam kaynağı tatlı sular yeraltına çekildi-obruk çöktü
ve ekinde, tarlada, değirmende canlar, gözyaşı döktü
son güzdü ve hitit güneşi, o eflatun havuzuna göz dikti
dağlar ozana selam durdu, ozan sırdaş ovada acı çekti

ivrizli bereket tanrısı tarhunta isyanda ve seferberlik başladı
ak kirazın başkenti ereğli’de, al atlı şiir alayı, düşmana çöktü
sılayı gurbete bağlayan tren gelir hoş gelir-yolcu boyun büktü
he heyde, hey hey! gündoğdu, hep uyandık, yine şafak söktü.

dursun özden