Kanayan gül Şiiri - İlyas Kaplan

nice tebessümleri düşer toprağa
kanayan bir gül gibi

yorgun soluklarının sesi
yürekten gelir yankısız
koşuşur mecalsiz bedeninde
ölümün en şereflisi

soğuk yanaklarına değer dudaklarımız
kah yağmur yağmur gizlice ağlayarak
kah matem kokan namelerle ağıtlar yakıp

gözyaşlarının sunulduğu şu gökyüzüne
eyvahlar olsun

ilahi , gök kubbe kapkaranlık
karanlık gecelerde, kara yağmur bulutları
masum bir bakıştı gözlerde donup kalan

ey zalimler artık koymayın hedefinize!
yıldızlar gibi parlayan çocukları

REDFER