Kanayan Şiiri - İbrahim Ay

I
yeniden ve bir daha
bir yalnızlık sarmış seni,
gözlerinde kapkara bir bulut,
masmavi göklerde bir kanat sesiydin oysa.
yaprak gibi düşüyorsun gözyaşının ırmağına
dudağımın çorak toprağında bir fidan kuruyor.
yumuyorsun gözlerini,
bir kentte yağmur başlıyor..
uzun uzun yağıyorsun üzerime,
avucuma düşüyorsun, sıkıyorum sımsıkı
ellerim kanıyor..

ki yalnızlığın,
her adımında
sarıyor o masum gecelerini.

ıı
yeniden ve bir daha
bir hasret sarmış seni,
Bir rüzgâr, adı sen..
acıların kadar eski..
uzun uzun esiyorsun üzerime,
hüznün tozlarını savurdukça,
sıvası dökülüyor yeryüzünün.
sonra,
coğrafyası değişiyor aşkların,
bir kentte kar başlıyor,
gülüreyhan kokan ellerin üşüyor,
çiy olup düşüyorsun kirpiğime,
üşüyorum,
ve gözlerim kanıyor..

ki hasretin,
vuslatını düşlerinde vurmuş
kanatmış o mahsum hayallerini.