Kanattıkça Gün Soluyor Kırmızı

prangalara vurduğun sevdanın
gözlerinde yaşlar
resimlerde pastel bir renk
…solgun mavilerde batıyor güneş
eski bir şarkının ilk dizeleri doldurmuş odayı
“Beni öyle çok öp ki”*

nadide bir çiçeğin
kuruyan goncaları dökülüyor
boynu bükük
saatlerden kimsesizlik saati çınlıyor odada
…ıssız kapıda sensizliğin izleri

eteklerinde uçurduğun uçurtmaların kaybettiği dağı
fareler delmiş
riyakar bir yıldız kayıyor elinden
sinema perdelerinde akıyor yazılar/sona ne kaldı
isimsiz kahramanıydın öykülerin
nilüfer kokulu bir güzellikti içindeki

bitişlerin başlangıcına vurduğun yüreklerde
sızlıyor hüzünlü şarkıların ıslak nameleri
söz bitiyor
melodi bitiyor
gidiyorsun
yalnızlık kanattıkça kızıl günler

*Besame Mucho