Kanatsız Ömür Şiiri - Hande Yirmibeşoğlu

Ekşir bu yol, yoksan eğer
Adımlarımın ağzında bozuk katmer tadı
Bu dilsiz ayrılığı eşek arısı sokar,
İlkel bir bahanesi olur suskunluğunun
Oysa çenesi düşüktür kavuşmayan iki kalbin yorgunluğunun.

Tohum olur yapraksız sabır çiçeğime
Sevdiğim deyişin.
Bu hasretlik demlenmekten koyulur.
Azsan bende, hafif gelir sırtıma kamburum.
Çoksan, terazinin öbür kefesinde kaybolurum.

Zaman durur, buruşuk bir onarılma anında
Akşam kokar menekşem, sıcak toprağına soyunur
Aceleci bir aldanışın ihmalkar dokunuşudur.
Çırpınan yüreğisin sen yaşamaya meyilli bir martının
Ertelenmiş göç mevsimime dökülüyor kanatlarım..