Kanatsız Bulutlar Şiiri - Yusuf Özdumanlar

Boş bir oda,
Boş ve kimsesiz,
Doruğunda hıçkırık,
Penceresiz.
Eğilir feza,
Öper alnını toprağın,
Secdesi bitmemiştir dağların,
Eser, renkleriyle uyanan hayâl,
Kelebekler, pervâneler gibi cevvâl.
Kapat kapısını zamanın,
Ser gövdeni yoksul çöllere,
Çöl gibi yanan derin mefkûrelere.
Tutuş bir umuda,
Her pârede mor salkımlar,
Bulsun bendini korkusuz aynalar.
Bırak ruhunu satır satır kadere,
Tutuşsun seninle,
Kanatsız bulutlar.