Kanatlarımı Açtım Şiiri - Tuncay Takmaz

1.
kanatlarımı açtım
her şey senin içindi yine de özgür kılamadık birbirimizi
mesele kanatlarımızın olmaması değildi
yere çakılma kuşkusu hiç değil dedim ya fazlasıyla hayal kurdum
senin için beni dönüştüremedin olsun o küçük adamların
soğuk köşelerden fırlayıp senin biriktirdiklerini çaldığını düşün
ve onlarla yaşa durduğun yerin durduğum yerden farklı
olduğunu sanma ne oldu sanki ben mi demiştim sana
aldığım pabuçlar eskimeden toz ol diye yoo keşke dediğin gibi olsa

bir sabah kahveyi şekersiz içtiğimi unutup şeker kasesine
doğru uzansam şeker atsam kahveme evimin yolunu unutsam
seni unutsam yemek yemeyi unutsam

2.
sayılı günlerimiz biraz daha yürüyen
İlerledikçe kalbindeki ayrılık
silebilirsen sil sökebilirsen sök
geri ver alırlar adımı söylersen

bir bardak çaylarını iç
beni severler sen de sev
göreceksin seni de kavrayacaklar
sıcak olan soğuyacak ve göreceksin
bırakacaklar