Kanatlarım Var Artık Şiiri - Muharrem Abut

Kanatlarım var artık.
Uçamasam da kanatlarım.
Yerden kesiliyor sanki ayaklarım;
Yere basan onlar değil.
Başım hava da geziyorum yeryüzünü.
Umurumda değil hayat.
Umurumda değil insanlar.
Umurumda olan tek şey sensin.
Sen sevgisin,
Sen ışık,
Sen umut,
Sen bahar,
Sen çiçek;
Ve sen bensin.
Benimsin,
Bendesin;

Seninim.
Sonsuza kadar senin olmak,
Sende kalmak,
Sende de tatmak istiyorum ölümü;
Gelirse sendeyken,
Başım gözüm üstüne.
Onun için sevgilim,
Onun için sevdalım,
Ya sen gel bana,
Ya da ecelim.

Mutluyum;
Mutlu ediyorsun beni.
Mutluyum;
Geliyorsun.
Mutluyum;
Ve artık hayattan çok daha umutluyum.
Umuduma batmayan güneş doğdu.
Güneşim sensin.
Işığını çekme üzerimden.
Çünkü ben;
Hayata seninle tutunuyorum.
Sen hayatın ta kendisisin.
Seni seviyorum.
Yana yana,
Yakılarak,
Katılarak,
Ve vazgeçilmez bir uçurtma gibi,
Rüzgârına takılarak.
Uçuyorum;
Uçuran sensin,
Kanadım sen,
Hep böyle kal.
Seni başıma taç,
Gönlüme ilaç ettim ben.
Seni senden de çok seviyorum.
Ne olur hep bende kal.
Birlikte gülüp,
Birlikte ağlayıp,
Yaşanacak her şeyi yaşayalım.
Sonrada birlikte ölelim.
Ölürken de hayata gülümseyelim.
Hadi gülümse sevdiğim…