Kanatarak büyüyorsun içimde!

yağmurlu bir gündü içime kök saldığın vakit
toprağım hemen kabul etti seni,yorgunduk ikimizde
suskunluğumuz çok şey anlatıyordu.kelimeler kenarda durmuştu, bizi izleyen şahitlerdi
usulca yol alıyorduk gözlerimizde,yüreğimize çıkan

sana sarılmıştım delice,uzun zaman ayrılık olmuş gibi
dökülmüştü inci taneleri narin gözlerinden
ve ben yudumluyordum acılarını senden gizli
bana bırakmıştın kederini rüzgarın sırtında gelen

senindim bütün gün, talan edebilirsin kabulum demiştim yeter ki incinme yar
susmuştum her şeyi kabul ederek, seni kırmaktan korkarak büyüyordum şimdi
benimle büyüyordu sevdam sancılarıma inat
ve seni kucaklıyordum ansızın, yavru kuş misali bende boy veriyordun hayata, sesin sesim oluyordu sevgili

yarınlar bekliyordu kapımızda devam ederken suskunluğumuz
ve çocuklar verecektik zamana gözlerini, ellerini senden alan
adını ben koyuyordum kızsa hasret erkekse umud olsun diyordum
ve şimdi aynı yağmurlar yağıyor şehrimize seni benden alan,gittiğin yerde bekle koşarak sana geliyorum dizlerim kollarım yüreğim ağrılı,sorma yorgunmusun diye, seni taşıyorum her şeyimle....