Kanata Kanata Şiiri - Muhammet Üresin

İçime atsam boğuluyorum dışıma vursam korkuyorum çalarlar seni benden
Peşinden koşsam yoruluyorum geride dursam özlüyorum n'apacağım böyle ben
Eşiğinde duruyorum zaten sensizliğin yalvarırım gitme lütfen hiç içimden
Köşesinden kenarından tutunuyorum zaten hayata bırakma beni bir de sen

Küçücük umutlar sakladım hep sana dair ama sustum kimseler bilmesin diye
Üstü kapalı sözler söyledim her daim bekledim durdum sen beni bilirsin diye
Tanıdık gelmedi mi hiç o gülüşler uğruna beni koyup gittiğin yüzlerde ki
Üzdü mü sevmedi mi oralarda seni uğruna ölüp bittiklerin benim gibi

Koyuyor evet sus her hatıra bana yokluğunda içim çıktı ağlaya ağlaya
Boyuyor kalp her yeri baştan ayağa kan kırmızıya kendini kanata kanata
Alışılmıyor zamanla geçer deseler de bu acıya konuşmak kolay onlara
Şaşırmadım doğrusu hiç olanlara ne zaman rastladım ki ben o mutlu sonlara