Kanarya Şiiri - Afet Kırat

__________________ Parmaklıklar ardında doğan bir bebek düşün
__________________Kâbus gelmez mi dostum yerine pembe düşün?

Güneşten renk çalmıştı sabah günaydın derken
Gece yıldızdan ışık gözlerine takmaya.
Ahenkli nağmelerle kabuğunu delerken
Geriye dönmeliydi korkuyordu bakmaya.

Yüreğine gömüldü çıkmadan kahkahası
Yavaşça araladı kırpıştırıp gözünü
Hani bekleyecekti özgürlüğün en hası?

Aman Allah o da ne! Etrafında tel kafes
Ne konuşabilirdi, ne de alırdı nefes.

Kabuğundan sıyrılıp kafese kul olmuştu
Yaşamaya doymadan hüzün ile dolmuştu.

Hani sel bastığı gün toprak suya kanar ya
İşte öyle kanmıştı tel kafese kanarya.

Özgürlükten ıraktı ne idi buna etken
Yanağına inciler niyetlendi akmaya
İçini kanatmıştı mahpusluk denen diken
Emir mi almışlardı yüreğini yakmaya?

Ne zaman vurulmuştu bu esaret damgası
Ötmeyi becerseydi gam sarardı sözünü
Kucakladı bağrını ilk günden kin dalgası.

Şakıyan nağmesini umut ederken herkes
Açılan gagasından duyulmadı tek bir ses.

Özgürlük uçuvermiş olan yine olmuştu
Gözündeki mutluluk daha ilk gün solmuştu.

Tek bıçak darbesiyle hani yürek kanar ya
İşte öyle kanadı tel kafeste kanarya.