Kanamalı Öpüşlerinle Dirilt Beni

Kayıp bir düşün haritası yüreğimde
Avuçlarımda yangın artığı şehirler
Toprak kan kokuyor özlemin çığlığıyla
Hançer gözlerinin girdabında üşümüş güller.

Ve sen
Göğsümdeki asi kardelen
Bırak saçlarını okşasın rüzgâr
Kınalı ellerine tutunayım usulca
Kayıp adreslerin çıkmazında kaybolayım
Yitik bir mutluluk ezgisi ol dudağımda
Dilersen hiç bitiremediğim şiirim ol.

Tutunarak dizginsiz düşlerime bul ellerimi
Çal kevser kokulu yüreğinle aşkın kapısını
Bitap düşeyim yüce surlarına tırmanmaktan
Defalarca öldüğüm bu aşk coğrafyasında
Kanamalı öpüşlerinle dirilt beni.

Üşüyorum kelimelerin haylaz zemherisinde
Kendi dalımda pervasız bir kırağıyım
Kırık kelimelerim kekeme çarpıntılarda
Sevdalar biriktiriyorum aşkın sarı sayfalarında
Gecenin koltuğunda ben iç çekişmelerleyim.

Tövbeler ettim prangalı tutsak aşklara
Doyumsuz hüzünlerin sofrasına oturmaya
Bileyledim sevdalı nefsimi kör bıçaklarla
Kelepçeler ektim aşkın yitik saraylarına
İnfilaklar kuşandım cümlesiz ayrılıklara.

Ayazlar çökmüş gövdemin mor kuytularına
Kırık bir gölge esniyor hicranlı şafağımda
Bir kız dokunuyor ruhumun yangınlı bordasına
Dudağında iyilik, güzellikler taşıyor ruhunda
Esir düşürüyor beni gece saçaklı saçlarına
Çağırıyor yüreğimi yaşanası saraylarına.

Zulmün yoksul şehirlerinden kaçıyor çocuklar
Yıkılmış ocaklarda kırık ve kirli oyuncaklar
Şafaklar söküyor bir kadının ıslak gözlerinde
Kıyametleri kayda geçiriyor azgın zebaniler
Acılar ısıtıyorum unutulmuş mahzenlerde
Gövdemin musallasında uyurken sevgiler.