Kanamalı aşk Şiiri - Hatice Nayır

Bir veda insanın ruhunu nasıl da kanatırmış
Nasıl da batarmış gün hiç olmadık bir zamanda
Kuşlar göç etmeye başlarmış gözlerinden
Sözlerin buz tutarmış gecenin ıssızlığında
Bir veda insanın ruhunu nasıl da yakarmış

Bir veda düşermiş yüreğine, bir kor, bir acı
Belki de sadece gittiğinde başlayan bir sancı kalırmış ardında
Bulutlar geçermiş gözlerinden
Bir veda düşermiş yüreğine
Yangınlar başlarmış anılarda

Bir veda geçermiş sessizce hayatından
Bir kenti sağanak yağmurlar yıkarmış
Bilmediğin bir şarkı dökülürmüş dudaklarından
Bir veda bir aşka akarmış

Bir veda insanı nasıl kanatır
İnsan o zaman anlarmış.