Kanama Şiiri - Ahmet Özer

insanın yabanıl yanı kanıyor her gece
bir saatin sesiyle akarak düşlerimize
göçüp giden kuşlarla
bir yolun sorduğu soruları çoğaltarak

alıp başımı gitsem
taşlara sorsam / ağaç gövdelerine / yıldızlara
çocukların meraklı yüzlerine
kaldırımlarda ayak seslerimi duyan kitaplara
birden
bir tarçın tadı
yanar
dilimde
sesi kanar denizin
dizelerim
yeşerir
geçtiğim kentlerde yankılanan.

göğsümde bir sızıdır şiir
nerede ne zaman çığlık oldu
bilmediğim
yüzümle çakıştığında yaşadıklarım
bir suyun önü açıldı / gördüm.

hangi gün nerede
nasıl tutuştu yaşadıklarımız
bir sorudur hep yanıtı bulunmayan
koynunda salındığımız yıllar
yazıya dökülen sözlerimiz.

alıp götürse bir tren / yolculuklara
gökyüzü
ve yıldızlara tanık gençliğime elvererek
tarihin alnında bir karanfil tüter
bir yangın dökülür
güneşle yıkanan dilimden.