Kanama Şiiri - Bünyamin Tumlukolcu

Yolculuklar gürültülü kalabalıklara, kalabalık sessizliklere
Varacağım yere ziyafet diyorlar
-Bilmiyoruz(lar)-
Onlar dua ediyorlar yolda yarınlar için
Geçmişe sövüyorum kaç asırdır
-Görmüyoruz(lar)-
/Gönülsüz yürüme,
yıkılacaksın
sevgisizlikten/
...kanıyorsun,çık yola
...yol yanmış
Kan da ziyafet birilerine,
Belki
de
Benim tutkularımı sürerler masanın üzerine
Kendi kanımı dökmeliyim
Maskem sırılsıklam...
Sesimi kaybettim
...çıt!
...dur!
Sesim!
Ver bana!
... Bulamadım, bulamıyorum
...hesap yap!
Söz verdin
Sen o ziyafette de kendi istediğini yersin
"Sevgi" dese sofra "Acı" istersin
Sevgiyle bir akşam uyumadan öleceksin
Kibir seninki!...sevgi hangi dilde?
...beni anlamazsın(ız)
...kanıyorum!
Acı
gerçek
...kibir diyor zevzek,sevgi hayal!
...acı gerçek
Sesin yok,sözcükte anlamsızsın
Telaşın yazdan kavurucu
/Hesapsız tek adım atmazsın,
dedi,
biri,
bir gün
/Kanımı alıp pazar yerinde satıyorlar
Bir gün teşekkür etmeden
...sualsiz...
Bırakın beni dinleneyim
Yaşamak ölüme gün saymanın diğer adı
Güzellemeleriniz kalsın
Herkes,başkalarıdır
Yaşam,düşündüklerindir
Kulak verin sözlerime
Bir deli akıl sizinkisi
Kibrin ve sonsuz isteklerin içinde gülerek ağlayan çocuklarsınız
Yokuşa gidiyor medeniyetiniz
Hırsınız kendinize çevrilmiş namlunuz
Gülerek yıkılıyorsunuz
İskeleniz yanıyor,yola çıkın,hadi
Bir
İki
Güm!
Sabah güneşi,
gördüm,
maskeniz yatak ucunda...
Sus!
duymasınlar
...ölüler en mutluları
...anlayacaklar
...çık hadi
...hain olacaksın yine