Kanadımı Kırdılar Şiiri - Zeynep Koçar

KANADIMI KIRDILAR
Kanadımı kırdılar.
Bir sözle, bir bakışla,
Bir anlık yalnızlıkla
Ve dünyamı kaybettim.

Uçmak isterken ruhum,
Bir duvarla karşılaştı.
Hayallerim çarpıştı
Ve bedenim yere düştü.

Bir zamanlar özgürlüğün hayalini kurarken,
Şimdi korkudan titriyor her adımım.
Yüzümdeki gülüş maskesine saklandım.
Kırık kanatlarımdan gelen acıya sığındım.

Beni tanıdılar ama kimse görmedi.
İçimdeki çığlıkları duymadılar.
Zayıf anlarımı avlamaya çalıştılar.
Ve ben sessizce yeniden kırıldım.

Bir zamanlar tüm gökyüzü önümdeydi.
Şimdi ise karanlık, kaybolan bir yol.
Herkes elini uzattı ama hiç biri beni kurtaramadı.
Ben yalnızca düşmeye devam ettim.

Kanadım kırıldı, evet.
Ama ruhum hala direniyor.
Bazen yere düşmek,
Yükselmeye daha yakın olmaktır.

Belki bir gün kırık kanatlarım,
Yeniden bulur o eski gücü
Ve bir gün bende yeniden uçarım.
İçimdeki umut hala var, tüm acılara rağmen yeniden kanat açacağım

25.02.2025