Küçükken durduk yere ağlamamdan belliymiş şu an ki iç çekmelerim. Hayatın ortasında asılı kalan kanatsız bir kuş gibi geçti ömrüm sıradan mutluluklar için büyük travmalar silsilesi... Katlandı yüzümün tebessümünde hüzün kırışıklıkları.. Ben ki öyküsü olmayan kişiliksiz bir insan. Varlığının içinde yokoluşa götürülen o narşiszm azabında bedenimi yağlayan şehvetin ortasına düştüm. Hep bir "şey" olmak için çabaladım ama olamadım. Çünkü şeyleşmek de metalaşmaktı. Bir kadının bedeni reklamını yapınca paha biçilemezken can pazarında yok oluşa sürüklendi. Bilmiyormuş gibi göz ardı ettiğim tüm gerçekleri birer birer anlatacağım getto rahatlığında.. Yaz Alaycı Kuş yaz. Ne kadar kirip biktırdıysa da aktar şu dünyaya bütün nefretini. Şu dünyanın zorluğunda tek sığınağının kendin olduğunu aktar. Kendini yok oluşa sürekleyen o felaketi sırra kadem basar gibi yayınla sonra da dünyaya kayan bir yıldız ol.
Kapıya koşuyorum
Gelen sen misin diye
Bir siyah saç görmeyeyim
Yüreğim burkuluyor
Ağlamaklı oluyorum
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta