Kanaat Şiiri - Gökhan Oflazoğlu

Kesin kanaatlerim olmadı,
kimseyi çarpıp bölemezdim.
Olduysa da eriyen kar misali,
sürekli yükünü çekemezdim.

Uzlet günleri kendine ziyan,
oluş'um çözüldükçe dolanan.
öylesi bir tuzak ki,
ellerim hep kelepçeli.

Bir kamaşmayla kısılmış gözün,
uzaklardan bakan gülümseyişin.
Hüznün çemberi olmuşsa nefesin,
dur durak bilmez ilgisizliğin.

Bir fikir olarak güzeldi hayat,
rahat bulamadığın.
Dört yandan daralır ufkun,
o yana bakamadığın.

Umursama, başka çaren mi var,
Susan gökyüzünden geçerken
ak kuşların.

26/02/2007