Kan yakalı Şiiri - Tunay Bozyiğit Seyduna

Kan yakalı

Kan tuttu ellerimi yakamı yırtamıyorum
yoksa yırtacam mapusluğundan
kendi doğal afetimde sağlamlaşacağım.
Devirip dağlarımı toprağa evrilirim
belki de dağımla devrilirim ve dağılırım dağ dağ...
Dağınıklığımı kendi kan tutan ellerimden bilirim.
dirileceksem de yakamdan dirilirim.
ilik düğmesini çözdüğüm hayatın yakasından
volkanı patlar bedenimin bir dünya yaratmaya
niye med cezirim gel gitlerimsin niye?
Gel bende temelli bir duruşa gövdelen zarya
kan tutsun birbirimizi kan yutsun gecemizi
iliklediğimiz yakalarımızı çözüp açalım
ve sabaha kadar birbirimizde yakasız kalalım..