Rabbim! Yalnizligima şükür ama annemi bağışla,
En güçlü kavgamdır, ellerim hep boşta,
Sen affedersin,unut dersin unutayim da,
Adimlarim 30 da ben göçtüm Çocuklukta..
Ablamin bebeğini almaktı tek bencilligim..
Babamin koynunda huzurdu nefesimi hissettiğim
Mini minicikten otuzuma erdigim
Dünyaya kirginim çünkü annemi secmedim.
Büyük ablam yakaligimizi takardi,
Mahalle aralarinda beş taş oynardı
Annem hep baygın biz hep şaşkın
Ablam annemdi gözümüze bakardı,
Ev dağınık enkaz gibi her yer
Husran
Kalbimiz taze ama ruhumuz kanrevan.
Kayıt Tarihi : 23.2.2015 10:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!