Kan Kokan Saatler Şiiri - Muammer Gündüz

Sisli gecenin orta yerinde;
Nefrete kan bulaşmış zamandayım
Sessiz ve bulanık bu zaman, saatler gece yarısı
Ölüm, soğuk akan dakikalarda bulur kendini
Gökyüzüne bakarken gözler tedirgin,
Tabiat hükümsüz kalır
Ve günün sonunda sabah;
Yine üzgün karşılamakta beni
Günün yine geceden ikmale kalması
İsyana kucak açar bu saatlerin sonrası
Dağınık sokak lambaları ruhsuz
Ve göğsümde yıldıran derinlemesine sancı
Kederli esen rüzgâr, yorgun esmekten
Ve bıçak gibi saplanan soğuk her yerimde
O küsmüş insanına bu zamanda
Ve bu zamanda terk etmiş olmalı

Biter günün sonunda gece, uykuyla;
Uykuyla son bulur
Ertesinde yine acı…
Ve kan kokan saatlerin hüznü çöker geceye
Nefrete bulaşmış zaman;
Soluk soluğa acıtarak geçmekte
Kan kokuyor saatler
Ağır ağır yaklaşmakta kıyamet
Sabır ya hak! neredesin ey merhamet?