Kan kırmızı felsefe

Gözümle gördüm bilyeyi
Binlerce bedeni deldi
Tanrıdan bile güçlü dilleri
Kötülüğü resmedendi

Kin varsa elinde
Ve kızmışsan birine
Çevir makarayı geri
Ver birazda sesi
Bağırr
Bağırr
Bırak gitsin
Giden dönmesin
Dönen ölmesin

Kalan ağlar sanırlar
Gidenleri saymazlar
Ateştir köpeğin dişi
Isırdım mı kuduz elleri
Ki adları medeni

Kan saçan ateş kuşları
Özürdür sığındıkları
Görmezler ölüp giden canları
Nasıl affetsin insan bunları

Red derim

Kurumuş terim
Bedeliyse ödeyin
Kurşundur emeğim
Yakanlara sürerim

Resmine bakıp ayı ısıran çocuğun söylencesi
Bir gece vakti izlerken havai fişekleri
Eğlendiriyor kendini
Gazoz sesi
Sırtın üşüyor mu
Gömleğin sıyrılmış yakandan
Gözlerin düşüyor mu

Bir kan ki hiç konuşmaz
Dicle gibi
Fırat gibi akar
Şehirler kurarlar rengine
Verirler uzaktan gelenin eline

Red ederim

Tufan gelir akşamları
Çocuklar saklar uykuları
Kapıdan dinlenir çığlıkları
Hayat gider kesilir ufukları

Küser ayrılık kendine
Küser kendi ömrüne
Sarılır sırması ışıldayan tepeye
Rüzgar yer yüzüne

Ateş red ederim/Kan ederim
Basurdur dunyanın dünyanın yukarısı
Yama tutmaz yakası/Kan kırmızı
Yok değil mi! kimsenin itirazı

K A N K I R M I Z I F E L S E F E

Kabul ederim...

12 Mayıs 2004 ' İçimin kitabı '