Kan Havuzunda Şiiri - Baha Doğan

Ben ölüme aşığım
Yaşamayı göze alacak kadar
Yada her neyse ölüm gibi
Olmalı âşık olduğum
Unutmayı göze alamayacak
Hatırlamaya doyamayacak kadar
Değerli olmalı en az nefesim kadar
Büyük olmalı sevgisi
Kâinatı süsleyecek kelebekleri
Karnında tutmalı
Ta ki pencereleri
Başka pencereler tarafından
Sahili görene kadar
Nefesi buz kesmeli
Hatta buzu kesmeli
Sonuçta zaptı zordur
Alevler saçan bir öfkeyi
Yeri geldiğinde ağaç olmalı
Yeri değil beni sarmalı kökleri
Dökmeli yapraklarından geçmişimi
Dalları değil sadece yıldızları
Yıldızları kaplayan aşkı taşımalı
En önemlisi
Yazılamamalı
Güzelliği sözlerle hakarete uğramamalı
Yazıldığında ise
Harf harf kanatmalı sayfayı
O zaman severek yaparım
Kalbimin her yerini kanatmayı

Ben ölüme aşığım
Yaşamayı sevecek kadar
Yada her neyse o
Tüm kanları yutacak kadar