Kan Düşleri Şiiri - İsmet Zeren

Pusu kurmuş geceye gün gözlerinde
Yalnızlığı haykıran bir ben değilim
Yalan gerçeği solladı kan düşlerinde
Hasreti kundaklayan bir ben değilim

Daha dün burdaydı aşkın koynumda
Yeminin yüreğimde ahdın boynumda
Anılar kök salmış yorgun beynimde
İhaneti yaşayan bir ben değilim

Nereye gidersen git beni de götür
Ya benimle çoğal ya beni bitir
Yazıver maziden bir söz, bir satır
Defteri kapanan bir ben değilim

Hala dargınmısın hala perişan
Kaderin aynasında yasla vuruşan
Gözlerinden akan yaşla konuşan
Yüreği ağlayan bir ben değilim

Güzel günler var sözü inan ki yalan
Gönül baykuş yuvası kalp ise yılan
Gerçekle yüzleştikçe başını yolan
Kapıya kilit vuran bir ben değilim

Tanrı kapıyı kapatmış aşka aşığa
Güneş yüzünü dönmüş dosta ışığa
Haramiler dadanmış eve beşiğe
Şu dünyayı sallayan bir ben değilim

Sen varsan ben varsam olamayız biz
Aksi seda duyulmaz yoksak ikimiz
Biteriz biterse ey dost, ülkemiz
Bu hallere üzülen bir ben değilim