Kan Değil Şiirimden Damlayan

Kan değil şiirimden damlayan
Gözlerinden akan tuzlu yağmurdur kalemim

Sen acının makasıyla kesilmiş kağıttan bebek
Söyle kaç yıldan başlar
Güzel, mutlu bir geleceği düşlemek
Neden demir tadı dolaşır
Soğuyan damarlarımda

Kan değil şiirimden damlayan
Bu hakça yaşama özlemi
Ve halkça haykırmak

Beceriksiz biriyim biliyorum
Beceremiyorum tutsaklığı
Bir de aşık olmayı acı çekmeden.
Gençliğim hızla akıp gidiyor gözlerimden, yüreğimden
Pişmanlığın adı çoktan konmuş
Heyecanla yazmaya başladığım şiir yarımdır hala

Kan değil şiirimden damlayan
Bir yaşanmamışlık öyküsüdür yitip giden günlerim...

2004

www.melihcoskun.com