Kan Çiçekleri Şiiri - Suat Tekin

Kan çiçekleri, sarmaşık gülleri.
Sokak ortasında bir leş, bir kahpe pusu.
Daha beteri ölüm korkusu.
Güneş rengine bürünmüş gölgenin arkasında.
Kime saklanmış beklesin, saat on ikide gün ortasında.
Titrek kavak, salkım söğüt, seher yıldızı.
Perçem uçlarında renk renk boncuklar.
Şalvar peyki sabrına üç kurşun yeter namussuzum
Dava nefis davası.
Yedi köy, beş bin insan pusuda.

Kan çiçekleri, renk cambazı, nane kökünde sirke tadı.
Eşkıya dağlarında yankılanıyor memleket türküleri, havar, havar, havar.
Fırat’ın sularında Karababa'nın gölgesi var.
Bozova, Yaylak pazarında ağıtlar yakacaklar.
Sel suları iz sürüyor Fırat'a.
Leylim sevdalar küs.
Leylim sevdalar nazlı.

Kan çiçekleri, sarmaşık gülleri.
Mor sümbüllerine ağıtlar yakılan dağlar.
Sevinç karışmış hasret türkülerine eşkıyalar da ağlar.
Mor sümbüllü dağlarda leylim sevdalar nazlı. Leylim sevdalar küs. Niyetinde hiç mi hiç yok merhamet.
Belli nar çiçeğim; iyisi mi son duanı et