Önceleri özgür dağlarda,
uçsuz-bucaksız çimenliklerde açan,
rengarenk kır çiçekleriydik.
Her sabah vakti
çiğ serinletirdi yapraklarımızı.
Rüzgarlar çiselerdi kokumuzu
komşu tarlalara.
Sonra bahçelere,
parklara getirdiler bizi.
Sınırladılar duvarlarla,çitlerle.
Şimdi ise;
mahkum ettiler,
apartman balkonlarındaki saksılarımıza.
Çiçek açtığımızı zannediyorlar ya,
yanılıyorlar.
Her renkten kan kusuyoruz oysa.
İstanbul-2015
Lütfi BilirKayıt Tarihi : 23.3.2015 22:20:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!