Kan Çiçekleri Şiiri - Özlem Süyev

Şimdi,
Umarsız vicdanlarıyla
Bir özgürlük türküsü söylüyorlar.
O türkünün bir halkın
Ağıtı olduğunu duymak bile
İstemiyorlar...
Çocukların düşlerini çalıyorlar,
Silahların gölgesinde,
Gözlerinde korkuyla
Yaşamaya zorluyorlar...

Çocuk, gözlerinde yaşla bakıyor
Uzanan namluya,
Bir ana bombalarda parçalanan
Bir bedende
Arıyor yavrusunu...
Tutsak edilen babasının,
Ölümünü gören çocuk,
Gözlerindeki yaşı sildiğinde,
Artık çocuk olmayacak...

Nefretle büyüyen
Bu çocuk beden,
O anın ardından,
Hiç çocuk düşleri kurmayacak...
Gönlündeki yara bir kan çiçeği olup
Açacak...
Ve vicdanını paraya satanlar,
Bir gün gelip anlayacak;
Bu gün nefretle açan çiçekler,
Yarının bahçelerinde kana susar,
Ve kendi çocuklarınız için,
Yarattığınız o sahte,
Cennet bahçelerinde,
Gün gelir, kan çiçekleri kana doyar...