Kan Çiçekleri Şiiri - Murat Elter

Benim sevgilim bir ağustos çiçeğidir
Ve şeydalar ülkesinin yalnız çöl gelinciğidir

Tuhaf uğuldayan her rüzgâr sonrası
Dökülen kan yağmurlarında
İster istemez sırılsıklamdır
Yediveren hüznün gökkuşağı altında...

Sevgilim bir sahra kadar tenhadır
Bir parmağıyla beşiğini salıyor
Akşamüstü uyanan depremlerin

Karamsar düşlerin kan-revan arenasında
Uykusuz
Ve huzursuz...

O’ki bir bulut kadar üzüntülüdür şimdi
Göğüsleriyle toprak emziriyor üstelik
Dalgın sulara dökülüyor kırılgan sureti

Bir nisan gibi sulusepkendir - gözleri hun-ab
Gözlerinin kıyısında yıldızlar çocuklaştıkça
Kırlangıçların yuvasına anason bırakıyor gece

||

Ve ben başı dik bir uçurumdayım
Hicranlı yıldızlar ülkesinde
Tan vaktinde ağrılı bir şiirin
İntihar sinmiş en haklı hüznündeyim

Bırakalım diyorum öpsün gamzelerimizi yağmur
Dökülsün pirinç taneleri kirpiklerimizden
Hüznümüze bulansın taşları kirleten çamur

Ve düşecekse düşsün artık adımız
Yüreklerimizin ayrılık gündeminden

Rüzgârlarla çok oldu bir sokak kadar iç içeyiz
Tıpkı vakitsiz dökülen yapraklar gibi
Çok tenha iklimlerin arka avlusundayız

Olsun
Dolsun yüz çiziklerimize rüzgâr

Artık korkmak yok!
Zira ürküyor dev dalgalı ölüm denizi
Toprağın hayat bulduğu nemli gözlerimizden