Kan Çiçekleri Şiiri - Mahmut Cantekin

Yüreğim taziye evidir baba,
Ne ağıtlar biter ne de gözyaşı…
Zalimler vahşetin devidir baba,
Alevlerde gördüm Sivas Maraş’ı…

Coğrafya mezbaha cehennem holü,
Kâhta’da kazıldı mezarlık yolu,
Gördüm kafatası ayağı kolu,
Kemikler bıraktı Dünya Savaşı…

Barışa hasrettir bu bahtsız âlem,
Kin nefret kusuyor beyinsiz kalem,
Her gençle ölürüm tükenmez elem,
Kandır satırlarda kalemin aşı…

İnsanın insana ikramı vahşet,
Körelmiş vicdanlar her yerde dehşet,
Savaşa övgüdür satılmış manşet,
Silah tacirinden gelir maaşı…

Cantekin der; baba insanım insan,
Kan çiçekleriyle bezenmiş Nisan,
Taziye evinde isyandır ihsan,
Sönmüyor bağrıma bassam da taşı…