Kalk çocuk; Kalk...!
Bu senin suçun değil.
Yerlerde sürünmesi gereken.
Kan bağlı babanla annen...
Sen istemedinki bu dünyaya gelmeyi.
Sen seçmedinki; Bilmiyordun.
Sen sadece,
Kuyruklu bir yıldızla yarışıyordun.
Kazandığını zannettin,
Oysaki kaybettin.
Dönüşü olmayan yolda
Başlamayı umduğun anda; Bittin.
Kalk çocuk; kalk..!
Busenin suçun değil
Varsın başın dertte olsun.
Veya dert başında.
Ne farkeder.
Bu sefil dünyada seni;
Tanrım korusun...
(1989 saat 01:11)
Zafer GürayçaKayıt Tarihi : 17.1.2007 17:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir gün ofisimden çıkıp asansör beklerken. çektiğim asansörün içinde baygın yatan bir delikanlıyı içeri alıp bir süre sonra ayıldığında.Sık sık çektiği bu ızdırabın.aynı aileden olan anne babasının sebep olduğu bir kan hastalığı nedeniyle olduğu şokuyla sarsılarak yazmıştım. hele 5 kardeş olduklarını ve hepsinde aynı derdin olduğunu öğrenince. BUNA SEBEP OLANLARIN sorumsuzluğun ötesinde vicdansızlık abidesi olduğuna karar vermiştik.ne yazıkki hala bu durumu caydıracak bir yasa çıkaramadık.
TÜM YORUMLAR (1)