ağlamaklı bir ezgi saplantı gözlerime
ve çığlıklar altında gönderirken
çiğ damlalarını gökyüzü
hangi gül yaprağı beklerdi artık
karanlığın ve sefilliğin taht kurduğu toprak üzerinde
ve hangimiz beklerdik bu zamanda
güllerden kokularını ve dikenlerindeki acıları
oysa hepsi nedensiz ve apansız
bir arada gelirken
biz nerelerde saklıyorduk kurumuş benliğimizi
ki kırmızılara dönüşmüş yağmurlar
inerken
Kayıt Tarihi : 6.6.2006 21:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!