Sapanca dumanlı, gözlerden ırak,
Kara/ları siliyor,kampüs’te kar…
Tok, kartopu oynasın, eğlensin bırak,
İnsan yüreklerde, kanıyor efkar,
Kışlık kürkü giydirdi, kampüs’te kar…
Kanat ol, üşümüş ısıt insanı,
Dindirmek var, vicdandaki isyanı..
Kardeşin ateşi senide yaksın,
Hak yenmez gün geldi, derdine baksın…
İçerde sıcak,bak toprak donuyor,
Karabakal kuşu aç, kar/a konuyor…
Merhamet nasibi,varsa birazcık...
Dışarısı buz,vur gez göz arpacık…
Katür kütür hoş, karlarda yürüme,
Hüsrana davet,hormonlu büyüme…
Zulme fren, adaletin törpüsü,
Beyaz umutlar, sardı kampüsü…
Umuda dost, tenhaların bayır düzü..
Çalı çırpı arar, dört açar gözü,
Ayakta poşet,gizler donmuş yüzü,
Adil paylaşmak,insanlığın özü…
İçim yandı,kar zevkimden kovuldum.
Şömine başında, konforlu süsün..
Bil ki,kışlık kürklerinde boğuldum,
Kırdı dallarımı, kar’ı kampüs’ün…
Servise koşan, dertle kar bölüşür,
İnce ince, vurur yanaklarıma…
Yakıtsız evlere,yüreğim üşür,
Kar çivi, saplanır dudaklarıma…
Zengine "elif elif " neşeli haz,
Garibe "yusuf yusuf" acılı yaz...
Ak yüzlü bereket, toprağa akar,
Merhamet, gariplere güller takar,
Kıraç gönülleri aç,kampüs’te kar...
03/02/2010
Kayıt Tarihi : 18.3.2013 13:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!