Kamış Şiiri - Nedim Demirbaş

benim şekilsizliğime acıyan
izmaritler ve çarpık mimari
düşleri karşılayan evhamları
suyun yürüyüşü kalçalara
ağaç gölgelerinde ve martı gagasında

düşünce haritasıyla beslenen
tanrının gözleri
acıtır ağıtlarıyla seslendiği taşı
bir ince sızı duyarım soğukluğunda
bardakların buğusundan sızan

bir hamlede unutarak fareleri
ipleri ve boyunduruğu
güzel bir sabırla yaşaran göz
karşılık arar ölüme
hiçte tekin olmayan ilaçlarla
sürtüğünü terkederken rüzgar