Her hareketin ayrılık kokuyor
Sen eskiden böyle değildin
Ellerimi tutar hiç bırakmaz
Gözlerin benden başkasına bakmaz
İğneli sözlerle kalbimi yakmaz
Her hareketimi kafana takmaz
O yüce sevdaları ayakta tutan
Beni bene alan melek sen misin?
Delikanlıca seven, aşkının peşinden koşan
O eski sevgili tanıyamadım sen misin?
Sen sevgiye değer vermez miydin?
Ne oldu da güzelim bir anda
O güzel gözlerin yine dışarda
Yine eskiler olurda aklın şaşarda
O zaman ne yapar bu Kâmil ‘‘bilir misin’’?
Biliyorum anlatamayacağım yine
Biliyorum alışkanlıklar geçecek sevginin üstüne
Biliyorum herkes her şey aynı sadece yıllar kişiler farklı
Biliyorum çıldırsam nafile uslansaydım!
Biliyorum değişmem dedim değişsem de nafile
Biliyorum benden hep bir fazlası beklenecek
Bur da kimsesiz yaşamaktan
Aç susuz garip dolaşmaktan
Her yerde seni aramaktan
Bıktım, usandım anne
Varlıkta yokluğu yaşar oldum
Peşini bırakmayacağım; yolundan dönmeyeceğim
Kimseye söz söyletmeyeceğim davam gibisin
Her an tetikte durup mücadele verdiğim
Gerektiğinde ölümü göze aldığım kavgam gibisin...
Deştikçe kanayan, kanayınca hiç durmayan
Kalbinde yer verecek aşka sevgiye
İhanetten, kinden yerin mi kaldı
Hala güzelsin ama bakmıyorsun aynaya
Tabi bakmaya yüzün mü kaldı
O körpe aklın kimlere kandı
Ve geldik sona
Bu şiirde burada bitti
Oysa bak daha iki dize oldu
Başladığı gibi bitti
O da aşkımız gibi yalan oldu…
Ve geldik sona
Ne yani şimdi gittin mi?
Dönmeyecek misin yanan kalbime
Söndürmeyecek misin alevi
Bu nasıl veda, bu nasıl gidiş
Söyle çekinme her gidişin vardır bir nedeni
Susma ne olur ya da sus konuşup acıyacak sevgime
Yalanları peş-peşe sıralasan da
Yüreğimi parçalayıp yaralasan da
Alnımı lekeleyip karalasan da
Seni hala seveceğim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!