Öğrenmeden dünyayı savruldu gitti
Sözde emire secde kılan kişiler
Yüksekte idi, birden alçaldı gitti
Beşeri yola zulüm salan kişiler.
İnsanlığa adalet dağıtacağız dediler
Şerefsizin dışında şerefli yaşarken
Bedenim çamurlu sellere kapıldı
Yakamdan tutarken bütün Cahiller
Özgür kuş gibi yellere kapıldı.
Bizim insanlıksa kendini satmış
Çevresinde tankları topları
Zırhları çelikleri bombası
Düzen gibi siyah, kara copları
Tümünü yoksulun elleri üretmiş
Yemeğindeki yağ, yoksulun teri
Ne öttüğünü bilmezmiş kargalar
İçinde karanlık duruyor dere
Karganın sırtında cinli hırkalar
Okuduğunu anlamaz ezbere.
İnsana kötü beladır şükürler
Biter mi der, düşman bildikleri
En sonunda birbirlerini öldürürler
Bize ne ki, nerden geldikleri
Böyle şaşanın da geçmişine.
Kökleri kuru, bir oduna bedel
Mutlak efendiyiz diye azanlar
Geleceğini aldı mezara salladı
Dokunmaz dedin adi düzenler
Seni de beni de işte harcadı.
Kafana yerleşen bir yalandı
İnsanlığı istemeyen seviyesizler
Bana seviyesiz biri demişler
Baksan köküne ezelden haksızlar
Yıllar yılı ezber de inlemişler.
İnsan olmaya ahlakı engeldir
Zaman ezelini sen düşündüğünde
Uydurma olduğunu göreceksin
Görmeden bitersin hayal içinde
Karanlık yerde nihayete varacaksın.
Sanki bu hayalde yaşamak güzel
Hayvanın ulumasında tek başına
Başını kaldırana hayran oldum
Kurşun delsede aldırmamış döşüne
Tarihe dalıp ona seyran oldum.
Bedeni gitmiş ölümsüz kendisi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!