Kamelya Şiiri - Zekai Mahir Aktepe

Benden fısıldarsa kulağına yaz akşamları
Zaten geç kalkmış tren vagonları cevaplar
Senin gölgenin düşmediği manzarayı bilmem
Bir tarafı eksiktir hep turuncu gökyüzünde
Vuslat diye beklediğim sarımtırak düşler;
Bir nakkaş gibi işlediğim altın yaldızlı,
Ötelenmiş ve ertelenmiş bir mevsim
Bu yüzden güneş küstü bize
Öte yandan, düşlerimde okşar hala yüzümü
Beyaz kanatları alaca atların
Ve kızıl saçların
Ne getirirse gün dökülür cömertçe tepelerden
Ne çıkarsa bahtımıza hasret aşk yada mutluluk
Beklemek Sıla hasreti gibi gün saymaktır
Yükselir göğe aşkın elmas basamakları
Vaveylası buhrandır korkutmasın seni
Suları oynatan ve duvarlara çarpan rüzgar
Bana dokunmadan sana dokunamaz gam
Bir yağmur damlası olup saçlarına aksam
Yanaklarından süzülüp kalbine inen
Dağıtan bir teselli alacakaranlık dertleri
Sakınan seni süt bir liman
Bir an vardır hani notaların bam telidir
Isıtır yüreğini hani Sam Yelidir
Serenat eder sana kapında gün
Gecende sözler benden esrik
Kim demiş ben senden ayrı kaldım
Senin güzelliğindir şiir
Ne söyler dudak
Senin alımından müstesna
Nasıl işitir kulak
Duymazsa sesini arada bir
İşitmezse sana dair
Nasıl söylenir söz
Senin güzelliğindir şiir
Yankılanır her bahara bezenmiş vadide
Beyazdan duvakları, cümbüşü renginin
Nasıl sensiz kalır yalnızlığım
Nasıl alır başını gider bu kervan
Sahi; nedir bu sıra sıra geçen
Başımı eğdirip hüküm giydiren
Nedir bu hasretin bana sillesi
Bu yabani göçmen kabilesi
Özledikçe seni içimi acıtıyor
Bu sessiz çığlıklar varya
Nereye sürükler beni Kamelya
Nadide dokunuşların
Özgün ve müzikal bir vaadi gecenin
Ey sabaha devreden saati gecenin
Sonsuz ritmisin ardı sıra çekip götüren
Sonra yine başladığı yere döndüren
Sarıldığım hayaline sımsıcak
Uyuyorum yine üstümde takım elbise
Yatağım aylardan beri derli toplu
Bu sessiz çığlıklar varya
Bu hazan mevsimi ve bu vâveylâ
Seviyorum seni kızıl gökyüzüm
Seviyorum seni Kamelya