Kambur Şiiri - Tevfik Karınca

Suç ortağı bir sevgiliye
Döndürüp te gönderdiğim bumerangı
Soğuk gecelerin tenhalığında
Vicdan azabı gibi hissediyorum yüreğimde
Ölüm alışılagelmiş korkulardan öte
korkutmuyor
Yalnızlığın en acımasız zamanı şimdi
Eli kolu kangren olmuş
Tüm acıların hissizliğinde gariptir ki
Kan gövdeyi götürmüyor
Kışkırtıcı ayaklandırmalardan sıyrılmış bedenimde
Sevda adına sadece geçmiş var beynimin ücralarında

Tedirginliğin yürek mutluluğuna dönüştüğü kelimelerde
Bir kadın
Hayal meyal silüet halinde
sığırcık kuşlarının kalabalıklığında
göz ürpermesi
anlamakta zorlanış gibi birlikteliği

Paylaşılacak ne kalmış ki geride diye sorgular başlıyor
işkencesiz
prangasız
Aldanmalar
küçük bir çocuk oluyor ödü patlıyor
Tüm oyunlardan vazgeçiyor
Sıcak bir bedenin dost sarmalamalarına güvenerek

Düşüp kırılacak bir bardak
ama kristal ama işporta
Kimin umrunda

Adam sırtında gölgelere güvenmişti yıllarca
Oysa gölgeseydi binlerce kambur bileşkenin
Farkettiğinde yaşadığı işkencenin
Sonuydu ölmek.........