Yalnızlığını yaşardı bu alemde
Girdiğinde evine
Karanlık tozlu
Bir hava karşılardı.
Derin mavi gözlerinde bir buğu
Kamburunda bir sızı
Umutsuzluğunda yeni bir halka daha
Her gece yegane ses karanlıkta
Anahtar sesi.
Bir adamın gölgesi süzülür
Ürkekçe, geç vakit
Boş şişeler ve soğuk
Yalnızlık iliklerine varan.
Kayıt Tarihi : 29.11.2013 15:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!