(Ön söz)
Hicranla geçiyor ömür.
İstiyorsun verilmiyor,
veriyorsun alınmıyor.
Aşk diyorsun olmuyor
sevda seni bulmuyor.
Bırakıp kendini sonunda
yatıyorsun hicranla
kalkıyorsun hicranla.
Artık kışa dönen arsız başım da
Eskiyen yazların akları yansın
Feleğim şaşırtan onca yılın da
Batsın da gündüzü, akşamı kalsın.
Bu gün hala süren gizli sevdam da
Kendini şiir de mısram da sansın
Hep hüznümü çalan hırsız sazın da
Kopsun da telleri, mızrabı kalsın
Yaşadım özgürce, çokça rüya da
Gözüm güne değil düne ağlasın
Tükenmez sandığım umutların da
Sönsün de korları, dumanı kalsın.
Hepsi boş elde var sıfır sonun da
Kıyamet yaşarken herkes anlasın
Yazan yer bulursa eğer alnım da
Vursun da mührünü, noktası kalsın.
Kayıt Tarihi : 26.1.2013 12:53:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kaleminize sağlık sayın Cemil Sarıkaya...
Sayfaya her gelişimde olduğu gibi, 'derinliği, insanın içini titreten duygu yoğunluğunu' şiirinizde yine buldum...
'-Di'li geçmiş zaman' üzerinden yaşanmış ama unutulamayan eksik kalmışlıkları okudum... Okudum ve kendi hatırlarıma döndüm... İşte şiir böyle olmalı... Okuyucuyu da düşündürmeli, sarmalı...
Kutluyorum sizi ve şiirinizi Cemil Bey...
TÜM YORUMLAR (2)