Kalsaydı.. Şiiri - Nesrin Pekinsel

Abidin yapmamıştı mutluluğun resmini...
ama ben onu kocaman bir adamın,
kapkara, sıcacık
çocuk gözlerinde yakaladım
masum, mahzun bakışlarında...
Kirpiklerinden öptüm usulca, korkup kaçtı..
benden mi? Hayır kendinden.
...
Kalsaydı be kalsaydı..

Bir tek kendinden kaçamaz ya insan
kalsaydın be önce kendinde, sonra bende...
Şimdi kim sevecek seni,
benden başka kim?
Anne sıcaklığıyla bebeği gibi.
Kimin şefkatiyle tamamlayacaksın
eksik sevgilerini.
Avutacaksın,
kırgın çocuk yüreğini.

Hüznünü
acılarını,
dargınlıklarını...
Ürkek yalnızlığını
kimin sıcacık göğsünde unutacaksın.
Güvenip, sığınacaksın... Kime?

Hem anan,
hem dostun
arkadaşın, sırdaşın
sevgilin, sevdalın
Ve kadının olacak... Kim?
Kalsaydın be canım, kalsaydın be...

Giden yaralı, kalan yaralı
BİZ yaralı... Kalakaldık.

(7 Nisan 2011)