Dilimin küflü ve çürümüş yanından yazıyorum.
Yüreğimin balta girmemiş ormanlarında kaybolan çocukluğum,
kapı eşiğinde salçalı ekmeğin hasretiyle yanarken
ben, gözyaşının yanağımı nasıl yaktığını öğrendim.
Tüm çocuk yanım ısrarla büyümeyi reddederken büyüdüm
ve kirlendim.
Ben sana mecburum bilemezsin
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.
Devamını Oku
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.
İçimizde biriken külfetli duyguları gün ışığına çıkaran muazzam dizeler.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta