Kalpler Daralıyor İnsan Büyüdükçe

Masaya bıraktığım düşüncelerimden kaçışan uzaklar,
Daha bir sınırsız şimdi, daha bir sakin.
Kanatlarına sinmiş,
Eski zamanlardan kalma 
Derlenmiş toparlanmış bir fısıltının sesi.

Renk renk, mis kokulu uzaklar;
Bağrına basar
Bir gün yıktığın, bir gün altında kaldığın
Sınırsız sevgimin mevsimsiz sessizliğini…
Yüreğinin yakınlarındaydı,
Duymalıydın
Sözünü sakınmaz çağırışlarını rüzgarın.

Zamanın kıyılarındayız şimdi 
Ve tek başımıza
Renk renk, mis kokulu uzaklar
Bağrına basar
Tersine dönmüş düşlerimi.

Dağların keyfi yerinde,
Şarabın alevi uzaklarda göğü boyuyor.
Kalpler daralıyor insanlar büyüdükçe
Uzaklarda umut var, 
Umut var dağların güneşte kurutulmuş özünde.

Sonra yavaş yavaş gece dokununca tenime,
Yıldızlar bulaşıyor gözlerime.
Uzaklarda umut var,
Umut var yıldızların ışık huzmelerinde.