Kalp Verme Şiiri - Yavuz Erdin

Boş geliyor herşey bugünlerde nedense.
Bir tat almak mümkün olmuyor,
sevdiğim şeylerdende.
Belki de...Belki de bıkmışımdır.
Karşılıksız sevgiden ve değer vermektende.
Sevmeyi bilmeyenlere kalp verme Allahım.

Çıkmaz bir sokak oldu yurdum.
Bir türlü gidemediğim.
Emin olun gitmek için,
bir çaba da göstermeyeceğim.
Çünki... Çünki kötü gibi görünse de,
O'dur benim istediğim.
Sevmeyi bilmeyenlere kalp verme Allahım.

İnşallah diyorum.
İnşallah sizin de gelir başınıza.
Değer görmek için deli gibi didindiğim.
Evet... Evet sizler.
Sizlerinde sonu ve yurdu olsun.
Bu çıkmaz sokakta.
Batıp kaldığınız bu çukurdan,
çıkmak için feryat ettiğiniz anda.
Sizlerde benim bedduamı haykırın,
hep bir ağızdan.
"Sevmeyi bilmeyenlere kalp verme Allahım."

Bende bıktım artık böyle şeyler yazmaktan.
Ama bıktıranlar usanmadı.
Hayalkırıklıkları yaşatmaktan.
Banada acıyın be,
insanın ben,yanıyor içim acıdan.
Anlamadınız,
anlamayacaksınız aşktan ve sevgiden,
hiç bir zaman.
Sevmeyi bilmeyenlere kalp verme Allahım.
VERME!!!