Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Bu yüzden
Kalp nakli şart
Ruhu ölmüş dünya/ya
Sevginin cirit attığı gezegenlerden
neden olmasın be dost kalemim... harika olurdu ... peki o zman mutluluğun tadı alınırmıydı mutsuzluk bilinmeden.....yüreğine sağlık.....
Bu yüzden
Kalp nakli şart
Ruhu ölmüş dünya/ya
Sevginin cirit attığı gezegenlerden
çok güzel sizi yeni tanıdım.şiirlenizi vakit buldukca okuycam.saygılar.
Mesela
Ağlamayı en büyük suç saymalı
Ağlatanı yüreğinden asmalı
Gülmenin heykelini yaptırıp
Hayatın baş köşesine koymalı ..
Burasını sevmedim bu şiirin::)))
YANİ DEĞİL Sevgili Hüseyin Bey,
Ağlamayı suç sayarsak duygularımızı mahkum etmemiz gerekir..
Ağlatanı yüreğinden asarsak sevmekten nasıl bahsederiz..Ben kıyamam ağlatanımı yüreğinden asmaya..Onu bırakın asmayı kızamayacak kadar çok sevdim...
Gülmeninde heykeli olmaz ancak güldürenin heykelini yapalım derseniz bende varım ..Ama dedim ya öylesine sevdim ki hemde 3-5 günlük değil ömürlük sevdim ağlatsa bile yine yaparım heykelini..En çok ama en çok gözlerini ve ellerini...
Bu sabah terste değilim ama sanki ağlatanım asılacakmış geldi bir an::))))
Sen bana bakma güzel olmuş..
Sevgilerimle
Yeniden yazabilmek gibi hayatı... Tebrikler, akıcı ve güzel... Yüreğinize sağlık... Keyif alarak okudum... Selamlar...
Haklısın dostum şart. Keşke hayallerden çıkıp gerçek olsa temennileriniz... Güzel çalışmanızı kutluyorum.
Bu yüzden
Kalp nakli şart
Ruhu ölmüş dünya/ya
Sevginin cirit attığı gezegenlerden
keşke harika bir şiir yüreğinize saglık tebriklerimle
çok çok güzeldi be...saygılar
Değil mi ama
Sevdanın gözlerine taşınmalı
Ya da hayat aşk harfleriyle başlamalı
Bu yüzden
Kalp nakli şart
Ruhu ölmüş dünya/ya
Sevginin cirit attığı gezegenlerden
......süperrrrrrrrrr tek kelime tam puan....selamlarımla
Mesela
Ağlamayı en büyük suç saymalı
Ağlatanı yüreğinden asmalı
Gülmenin heykelini yaptırıp
Hayatın baş köşesine koymalı..
Müthiş..Oldukça güzel..İnsanı coşturan dizeler..Kutlarım kardeşimi...
Saygı ve sevgilerimle...
Kalp nakli şart
Ruhu ölmüş dünya/ya
Sevginin cirit attığı gezegenlerden
Saçak altlarına sığınan düşleri
Caddelere savurmalı
Cıkmaz sokaklara bit pazarları kurmalı
Ve mutluluğu yok pahasına satmalı
Ne bileyim
Herkes hak ediyor mutluluğu
Ucuza almalı ve yaşamalı
Mesela
Ağlamayı en büyük suç saymalı
Ağlatanı yüreğinden asmalı
Gülmenin heykelini yaptırıp
Hayatın baş köşesine koymalı
Değil mi ama
Sevdanın gözlerine taşınmalı
Ya da hayat aşk harfleriyle başlamalı
Bu yüzden
Kalp nakli şart
Ruhu ölmüş dünya/ya
Sevginin cirit attığı gezegenlerden...
ŞİİRİ VE YAZAN YÜREĞİ ALKIŞLIYORUM. SAYGILARIMLA...
Bu şiir ile ilgili 14 tane yorum bulunmakta