Kalp Labirenti Şiiri - Bahar Gök Barman

Sevgilinin kırık gam penceresi
Yalnız yürüdüğüm hüzünlerin sol cebi
Dirençli bir hayal kırıklığı mücadelesi
Gecelerden gündüze doğru gözyaşı çekilmesi
Zelzele değil, kalbin bir insandan silkelenişi
Zerre ümitleri kalbimde tutma denemesi
Direnişten kalan milin ev sahibi
Ucuna bucağına derya dediğim bir gölün dibi
Körlük değil, aynalardan bir insanın silinişi
Garip sırtımın ilk yar yükü
Vesvese zırhımın büyük söküğü
Çırpınırken düşürdüğüm ilk hicran tüyü
Vazgeçiş değil, dağ eteğine oturtmak sevgiliyi.
Hakikati görmek için yudumladığım zehrin olumlu tesiri
Ruhumu saran yıllanmış sisi dağıtma musibeti
Hem bulanık hem berrak akan suyun çeşmesi
Dikenli bir halka gibi içimden geçti soru seferleri.
Kaygıları kucağında yok eden bir anne gibi,
Ellerimden tuttu o ulvi isimlerin şefkati.
Ey eksiklerimi seyreyleyen doksan dokuz göğün sahibi
Hala bitmedi kalbimin temizliği.
Ben hala annemin mihverinde koşan bir çocuk gibi,
Ağzımda teslimiyeti yarım bir çocuk dili